Consciousness as a Wave Structure: A Possible Connection Between Brain Frequencies and Perception Frequencies

The paper proposes a hypothesis according to which brain rhythms (delta, theta, alpha, beta, gamma) can be viewed as an interference projection of the interaction between consciousness and the material structure of the brain. Based on the model presented in the study “Unity of the Wave: Matter, Energy, and Consciousness as Aspects of Frequency” (S. Skrynnik, 2025), it is shown that the observed frequency ranges may correspond to the law of dimensional emergence described by the expression

νₙ=(2πν²)ⁿ

EEG activity is interpreted not as a direct manifestation of consciousness, but as an interference pattern arising from the interaction between its frequency levels and the physical carrier. This leads to a correction of the frequency dependence between dimensions, expressed through the interference relation: νₙ=ν²ⁿ

The process of self-reflection is considered as a moment of coherence between these levels — the formation of a standing wave of consciousness harmonizing the subconscious, conscious, and superconscious.

The work develops the idea of wave equilibrium and suggests a possible frequency-based approach to understanding the structure of consciousness and the mechanism of perception.

В работе предложена гипотеза, согласно которой мозговые ритмы (дельта, тетта, альфа, бета, гамма) можно рассматривать как интерференционную проекцию взаимодействия сознания с материальной структурой мозга. Исходя из модели, изложенной в исследовании «Единство волны: материя, энергия и сознание как аспекты частоты» (С. Скрынник, 2025), показано, что наблюдаемые диапазоны частот могут соответствовать закономерности возникновения измерений, описанной выражением

νₙ=(2πν²)ⁿ

ЭЭГ-активность интерпретируется не как прямое проявление сознания, а как интерференционная картина связи между его частотными уровнями и физическим носителем, что приводит к коррекции зависимости частот между измерениями для интерференционной картины как νₙ=ν²ⁿ

Процесс саморефлексии рассматривается как момент когерентности этих уровней — формирование стоячей волны сознания, согласующей подсознание, сознание и сверхсознание.

Работа развивает идею волнового равновесия и предлагает возможный частотный подход к пониманию структуры сознания и механизма восприятия.

Бұл еңбекте мидың ырғақтарын (дельта, тетта, альфа, бета, гамма) сананың мидың материалдық құрылымымен өзара әрекеттесуінің интерференциялық проекциясы ретінде қарастыруға болатын гипотеза ұсынылады. «Толқынның бірлігі: материя, энергия және сана жиіліктің қырлары ретінде» (С. Скрынник, 2025) атты зерттеуде ұсынылған модельге сүйене отырып, бақыланатын жиілік диапазондары төмендегі өрнекпен сипатталатын өлшемдердің пайда болу заңдылығына сәйкес келуі мүмкін екені көрсетілген:

νₙ=(2πν²)ⁿ

ЭЭГ белсенділігі сананың тікелей көрінісі ретінде емес, оның жиіліктік деңгейлері мен физикалық тасымалдаушысының өзара әрекеттесуінен туындайтын интерференциялық үлгі ретінде түсіндіріледі. Бұл өлшемдер арасындағы жиіліктік тәуелділікті түзетуге әкеледі, ол интерференциялық өрнекпен сипатталады: νₙ=ν²ⁿ

Өзін-өзі рефлексиялау процесі осы деңгейлердің когеренттілік сәті ретінде қарастырылады — бейсаналық, саналық және жоғары сананы үйлестіретін тұрақты толқындық сана құрылымының қалыптасуы.

Жұмыс толқындық тепе-теңдік идеясын дамытады және сананың құрылымы мен қабылдау механизмін түсінудің жиіліктік тәсілін ұсынады.