Teknoloji ve Dijital Emek

Günümüzde toplumsal yaşamın önemli unsurlarından birisini, üretimin bilgisi şeklinde kısaca tanımlayabileceğimiz teknoloji oluşturuyor. Özellikle enformasyon ve iletişim teknolojilerinde yaşanan hızlı ilerlemelerin etkisi ve teknolojik belirlenimciliğin güç kazanmasıyla birlikte, teknoloji sınıfsal arka planından bağımsız biçimde yüceltilmiş adeta fetişleştirilmeye başlanmıştır. Teknoloji ile toplum arasında yakın ve karmaşık bir bağ bulunduğu doğrudur. Ancak toplumun her kesiminin teknolojiye erişim olanakları eşit düzeyde değildir, bu anlamda teknolojinin tarafsızlığından söz edilemez. Nitekim gücü elinde bulunduran egemen toplumsal sınıflar, teknolojiyi diğer toplumsal sınıflar üzerinde tahakküm aracı olarak kullanılabilmektedir. Kapitalist sistemde de yaşanan tam olarak budur. Kapitalist sınıf, sermaye birikimini sağlamak ve güvence altına almak için teknolojiyi endüstriyel devrimler örneğinde görüldüğü gibi etkin biçimde kullanmıştır. Nitekim günümüzde kapitalist sınıf, sermaye birikimini sağlamak ve güvence altına almak için teknolojiyi etkin biçimde kullanmaktadır. 1970’li yıllardan itibaren enformasyon ve iletişim teknolojilerinde yaşanan gelişmeler, sermaye birikim krizinin çözümü olarak devreye sokulan esnek birikim modelinin kilit unsurlarından birini oluşturması bağlamında değerlendirilmelidir. Enformasyon ve iletişim teknolojilerinin sunduğu olanaklarla üretim dijitalleşmeye başlamış, sermaye üretim alanında mekân ve zamanın sınırlılıklarını aşma olanağı elde etmiştir. Kapitalizm dijitalleşmeye ve bunun sonucunda yeni bir emek formu olan dijital emek ortaya çıkmaya başlamıştır. Henüz oluş aşamasındaki Endüstri 4.0 ile bu dijitalleşme sürecinin daha da hız kazanacağı, bunun sonucunda dijital emek formunda yer alan emekçilerin sayısının daha da artacağı öngörülmektedir. Bu kitap yaşanan tüm bu süreci teknoloji, toplum ve sermaye ilişkileri açısından analiz etmektedir.