Podmiot liryczny poezji Czesława Miłosza wobec liturgii katolickiej

Przedmiotem refleksji zawartej w artykule jest przemiana postawy podmiotu lirycznego wobec liturgii oraz obrzędowości katolickiej w twórczości Czesława Miłosza. W dorobku noblisty można wyróżnić kilka faz – podejście sceptyczne a nawet wrogie wobec niezrozumiałej i pełnej przepychu liturgii, próby jej zrozumienia, a w końcu także odnalezienia własnego miejsca w grupie wiernych, pomimo odczuwanej wciąż odrębności i niezgody. Zwrócono także uwagę na utwory, w których pojawiają się nawiązania do konkretnych gatunków liturgicznych – pieśni czy też psalmów.