Niewysłuchanie dziecka przez rodziców w zakresie zapisu na zajęcia z religii a konstytucyjna wolność wyznania

Autor w rozdziale czyni rozważania na temat prawnych aspektów możliwego konfliktu na linii dziecko—rodzic objawiającego się tym, że dziecko chciałoby uczęszczać na zajęcia z religii, a rodzice, kierując się własnym światopoglądem niepopierającym tejże religii, nie chcą zapisać go, choć mają do tego wyłączne prawo w związku z niepełnoletnością tegoż dziecka. W związku z tym autor kontrastuje prawo rodziców do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami ze swobodą sumienia i religii przynależną ich dziecku, a także każdemu innemu człowiekowi. Rezultatem prawnej analizy jest ocena, że pierwsze z tych praw ustępuje tej drugiej swobodzie, którą rodzice muszą respektować, co oznacza, że to konstytucyjne rodzicielskie prawo jest w przedmiotowym zakresie ograniczane przez inną konstytucyjną swobodę — swobodę sumienia i religii. Autor przedstawia także prawną ścieżkę wydawania przez sąd opiekuńczy zarządzeń w sytuacji zagrożenia dobra dziecka, prezentując i dochodząc do pewnych specyficznych cech tegoż postępowania, a na końcu podsumowuje swoje rozważania.