Homo troglodytes Linnaeus, 1758, spec. nov.

Homo troglodytes [spec. nov.]

H. nocturnus. (*)

Homo sylvestris Orang Outang. Bont. jav. 84. t. 84.

Kakurlacko. Kjoep. itin. c. 86. Dalin. orat. 5.

Habitat in Aethiopiae conterminis (Plin.), in Javae, Amboinae, Ternateae speluncis.

Corpus album, incessu erectum, nostro dimidio minus. Pili albi, contortuplicati. Oculi orbiculati: iride pupillaque aurea Palpebrae antice incumbentes cum Membrana nictitante. Visus lateralis, nocturnus. Actas XXV annorum. Die caecutit, latet; Noctu videt, exit, furatur. Loquitur sibilo; Cogitat, credit sui caussa factam tellurem, se aliquando iterum fore imperantem, si fides peregrinatoribus.

(*) Genus Troglodytae ab Homine distinctum, adhibita quamvis omni attentione, obtinere non potui, nisi assumerem notam lubricam, in aliis generibus non constantem. Nec Dentes laniarii, minime a reliquis remoti; nec Nymphae Caffrae, quibus carent Simiae, hunc ad simias reducere admittebant. Inquirant autoptae in vivo, qua ratione, modo notae aliquae existant, ab hominis Genere separari queat, nam inter simias versantem oportet esse simiam. Apollodor.

Speciem Troglodytae ab Homine sapiente distinctissimam, nec nostri generis illam nec sangvinis esse, statura quamvis simillimam, dubium non est, ne itaque varietatem credas, quam vel sola Membrana nictitans absolute negat.

Afri Pilos contortuplicatos, quamvis albos, in hoc miratus sum, collatis imprimis Vartietatum caussis in Plantis, in Pullo Gallinaceo, nec tamen quidquam de Mauris albis ex nigris statui.

Praeadamitas nec dixi hos Troglodytas Plinii, quamvis nos ultimum simus Creationis opus.

Homo caudatus hirsutus. Maupert. epist. 7. Ki�p it. 79. Bont. jav. 85, an Aldr. digit. 249? incola orbis antarctici, nobis ignotus, ideoque utrum ad Hominis aut Simiae genus pertineat, non determino. Mirum quod ignem exeitet, carnesque asset, quamvis & crudas voret testimonio Peregrinantium.