Собир Ўнар ижодида замон, макон ва образ

 Биз ва биздан катта авлод Саид Аҳмад, Одил Ёқубов, Пиримқул Қодиров, Шукур Холмирзаев, Ўткир Ҳошимов каби адабиётмизнинг улуғ дарғаларининг асарларини ўқиб улғайган, шу улкан адибларнинг мангуликка дахлдор асарлари бизга ибрат бўлиб келган.       Лекин негадир, ўтган асрнинг 80-йилларида атоқли ёзувчимиз Шукур Холмирзаев “Адабиёт ўладими?” деган баҳсталаб мавзуни ўртага ташладики, ҳамма ҳайратда қолди. Шунда биргина насрнинг ўзида Назар Эшонқул, Улуғбек Ҳамдам, Луқмон Бўрихон, Абдуқаюм Йўлдош, Собир Ўнар каби ўнлаб ёш ва истеъдодли ёзувчилар майдонга чиқдики, Шукур Холмирзаевнинг барча хавотирлари тарқаб кетгандек бўлди.