İşsizlik Sigortasının İşten Ayrılma Niyetine Etkisinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma

İş görenlerin, işyerlerine diğer bir ifadeyle çalışma ortamlarına karşı olan tutum ve davranışlarının iş yaşamı ve işletmeler için önemli bir unsur olduğu düşünülmektedir. İşletmelerin devamlılığı ve iş görenlerin tecrübesinden yeterli düzeyde yararlanılması için işten ayrılma niyetlerinin olup olmadığının ortaya konulması gerekmektedir. Yine, çalışma hayatında önemli bir rolü olduğu düşünülen işsizlik sigortasının planlanan hedeflerine ulaşıp ulaşmadığı hususunun da değerlendirilmesi ve ihtiyaç duyulan değişiklik ve düzenlemelerin yapılması gerekmektedir. Bu kapsamda araştırmanın amacı, işsizlik sigortasının işten ayrılma niyeti üzerindeki etkilerinin incelenmesidir. Bu amaç doğrultusunda, öncelikle iş görenlerin işsizlik sigortası ile işten ayrılma niyetlerinin hangi düzeyde olduğu belirlenmiş, daha sonra belirlenen bu düzeylerin bazı sosyo-demografik özelliklerine göre farklılaşıp farklılaşmadığı ve değişkenler arasında bir korelasyon ilişkisi olup olmadığı istatistiki yöntemlerle araştırılmıştır. Çalışmada frekans, yüzde, standart sapma, korelasyon analizi uygulanmıştır. Çalışma sonucunda araştırmaya katılan bireylerin işten ayrılma niyetlerinin oldukça düşük düzeyde olduğu, araştırmaya katılan bireylerin işsizlik sigortasına yönelik algılarının ‘kararsızım’ seçeneğine yakın ve ortalamanın üzerinde bir seviyede olduğu, araştırmaya katılan bireylerin işsizlik sigortasına yönelik algı düzeyleri ile işten ayrılma niyetleri arasındaki korelasyon ilişkisinin ulaşılan sonuçlar neticesinde anlamlı, pozitif ve negatif yönlü ilişkilendikleri saptanmıştır.