Klinik Uygulamada Hemşirelik Öğrencilerine Yönelik Şiddet ve Özellikleri

Amaç: Bu çalışmanın amacı klinik alanda hemşirelik öğrencilerinin şiddet yaşama durumları ve şiddet ile ilişkili diğer özelliklerin tanımlanmasıdır.

Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı tipteki bu araştırmanın örneklemini 165 hemşirelik öğrencisi oluşturmuştur. Veriler, tanıtıcı bilgileri ve şiddete yönelik özellikleri içeren 35 sorudan oluşan anket formu kullanılarak toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, tanımlayıcı istatistik ve ki-kare analizleri kullanılmıştır.

Bulgular: Çalışmaya katılan hemşirelik öğrencilerinin %33.3’ü klinik alanda şiddete maruz kalmıştır. Öğrencilerin en fazla şiddet gördüğü gruplar hasta, hasta yakınları ve hemşirelerdir. Öğrencilerin %25.5’i duygusal, %7.9’u sözel ve %7.3’ü fiziksel şiddete maruz kaldığını belirtmiştir. Cinsel ayrımcılık ve zorbalık %2.4 iken cinsel saldırı oranı %1.2’dir. Öğrencilerin %24.2’si iletişim sorunu, %10.9’u diğer nedenler, %5.5’i hasta yakınlarının aşırı istekleri, %4.8’i hastanın uzun süre beklemesi, %1.8’i personel azlığı ve %1.2’si güvenlik yetersizliği nedeni ile şiddete maruz kaldıklarını belirtmişlerdir. Öğrencilerin %15.2’si şiddeti ilgili birimlere bildirdiklerini belirtmiştir. Hastanede sağlık personeline uygulanan şiddetin önlenmesine yönelik alınan önlemlerin yeterliliğine ilişkin, öğrencilerin %10.3’ü önlemlerin yeterli olduğunu belirtmiştir.

Sonuç: Hemşirelik öğrencilerinin klinik alanda şiddete uğrama oranları yüksektir. Ayrıca hemşirelik öğrencilerinin yüksek oranda duygusal ve sözel şiddete maruz kaldığı görülmüştür. Öğrencilerin şiddetle baş etme yolları yetersiz olup öğrencilere yönelik klinik alanda uygulanan şiddetin ortadan kaldırılması için önlemler alınmalı, öğrencilere uygun baş etme yolları öğretilmelidir.