Obrzęd rzymski, perski, portugalski, celtycki… i sarmacki. Kultury obce w historycznych egzemplach obyczajowych na przykładzie oracji weselnych

W artykule ukazano rodzaje odwołań polskich oratorów weselnych 17 i 18 w. do obrzędów w obcych kulturach. Przemówienia, zachowane w polskich rękopisach i drukach, są świadectwem konfabulacji lub rzeczywistej wiedzy o tych obrzędach oraz skrajnych opinii na ich temat (np. wyższość kultury szlacheckiej lub podobieństwo do niej). Te historyczne egzempla obyczajowe potraktowano tu jako interesujący ozdobnik rodzimego oratorstwa.