Voelden sommige fragmenten natuurlijk aan, terwijl er iets mis leek met de timing van andere opnames? Dat kan! Uit onderzoek blijkt namelijk dat hoe een ritme precies wordt gespeeld afhangt van het tempo. Luisteraars zijn bijzonder gevoelig voor deze nuances en kunnen op deze manier zeggen of een opname versneld of vertraagd wordt afgespeeld.

Wanneer het tempo van een opname wordt aangepast, voelt de timing ervan onnatuurlijk aan. Vergelijk het met de bewegingen in een oude zwart-wit film die te snel wordt afgespeeld.

Dit bleek uit een experiment waarin proefpersonen werd gevraagd om opnames van beroemde pianisten met elkaar te vergelijken. Eén van de opnames werd in het originele tempo afgespeeld, terwijl een andere opname van hetzelfde muziekstuk was vertraagd of versneld. Uit de resultaten bleek dat proefpersonen de originele versie konden herkennen: ze konden aan de timing horen wanneer het tempo niet klopte.

Hiervoor hoef je geen muzikant te zijn. Uit een tweede experiment bleek namelijk dat ook mensen zonder veel muzikale training het originele stuk eruit konden pikken. Het hangt wel af van het genre waar je graag naar luistert: als je bijvoorbeeld veel naar jazz luistert, kun je de timing-nuances in dat specifieke genre beter onderscheiden.

Hoe kan het dat we aan de timing kunnen horen of het tempo klopt? De timing waarmee muzikanten spelen blijkt afhankelijk te zijn van het tempo. Wanneer ze een stuk sneller of langzamer spelen verandert de expressie waarmee ze een ritme uitvoeren. Zo 'swingen' jazz drummers meer wanneer ze een nummer trager spelen. Ze spelen hetzelfde typische swing-ritme, maar 'overdrijven' het voor langzame tempo's: ze maken de eerste toon relatief lang en de tweede relatief kort.