Curieus toch, dat Franse en Duitse baby's anders huilen? Kennelijk kunnen baby's van slechts enkele dagen oud zowel de dynamiek als het toonhoogteverloop van hun huilen beïnvloeden. Waarom zouden ze dat doen?
In een studie uit 2009 lieten onderzoekers zien dat Franse baby's anders huilen dan Duitse baby's: Duitse baby's huilen over het algemeen met een dalende toonhoogte en Franse baby's juist met een stijgende toonhoogte, om pas op het eind iets te dalen. Je zou verwachten dat bij huilen het toonhoogteverloop altijd daalt, als fysiologische consequentie van de dalende druk tijdens het produceren van geluid. Maar kennelijk kunnen baby's van slechts enkele dagen oud zowel de dynamiek als het toonhoogteverloop van hun huilen beïnvloeden. Is dit, zoals de onderzoekers benadrukten, bewijs dat taalgevoel al zeer vroeg aanwezig is? Of zou het om iets heel anders kunnen gaan?
Inmiddels weten we dat pasgeboren baby's een grote perceptuele gevoeligheid hebben voor zowel de melodische, ritmische als dynamische aspecten van geluid, aspecten die taalkundigen graag onder de term 'prosodie' scharen, maar die tevens de bouwstenen van muziek zijn. Pas veel later in de ontwikkeling van een kind wordt deze 'muzikale prosodie' ingezet, bijvoorbeeld bij het herkennen van woordgrenzen. Kortom: muzikaliteit is een menselijke aanleg voor het waarnemen, interpreteren en waarderen van muzikale nuances vanaf dag een, nog voordat een baby een woord gesproken, laat staan bedacht heeft. Het is het preverbale stadium waar het muzikale luisteren vol van is.