Yetişkinlerde Bağlanma Stilleri ve Dinî Başa Çıkma İlişkisi Üzerine Bir Araştırma

Bu araştırmada, yetişkinlerin bağlanma stilleri ile dinî başa çıkma etkinlikleri arasındaki ilişki Türk örnekleminde incelenmiştir. Araştırma İstanbul ilinde yaşayan ve 18-72 yaş aralığında bulunan 453 katılımcı ile gerçekleştirilmiştir. Katılımcıların yetişkin bağlanma stilleri, İlişki Ölçekleri Anketi ile, dinî başa çıkma etkinlikleri ise Dinî Başa Çıkma Ölçeği ile ölçülmüştür. Araştırmanın ana konusu olan, dinî başa çıkma etkinliklerinin alt boyutları ile bağlanma stilleri arasındaki ilişkiler incelenmiştir. Buna göre bazı değişkenlerin birbiri ile anlamlı şekilde pozitif veya negatif ilişki içinde olduğu görülmüş ancak bu ilişkilerinin zayıf olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca, bağlanma stilleri ve dinî başa çıkma tarzları ile yaş, eğitim, cinsiyet, medeni hâl gibi demografik değişkenler arasındaki ilişkiler de test edilmiştir. Yetişkin bağlanma stilleri ile dinî başa çıkma etkinlikleri arasındaki ilişkiyi analiz etmek amacıyla gerçekleştirilen Alternatif Spearman Testi ve Likelihood Ratio Test sonuçlarına göre, bireylerde “güvenli bağlanma” eğilimi arttıkça, “dinî yalvarma, dinî yakınlaşma, dinî istikamet arayışı” etkinliklerine yönelme sıklığında artış tespit edilmiştir. Öte yandan “korkulu bağlanma” eğilimi arttıkça “dinî hoşnutsuzluk, manevi hoşnutsuzluk ve şerre yorma” sıklığında artış görülürken; “dinî yakınlaşma” boyutunda ise düşüş olduğu tespit edilmiştir.